To był bardzo udany debiut

Zygmunta Miłoszewskiego śmiało można zaliczyć nie tylko do jednego z najlepszych, ale też do jednego z najbardziej wszechstronnych polskich pisarzy w ostatnich latach. Wszechstronność Zygmunta Miłoszewskiego polega na tym, że jego twórczość nie ogranicza się tylko do jednego gatunku literackiego, gdyż ma on w swoim dotychczasowym koncie między innymi powieści kryminalne, sensacyjne, społeczno- obyczajowe (,,Jak zawsze), a ostatnio też powieść z literatury dziecięcej (,,Uciekaj. Hydropolis''). Szczególne uznanie i ogromną popularność zdobyła sobie jego trylogia kryminalna z prokuratorem Teodorem Szackim, która zyskała miano bestsellerowej, przy czym dla niektórych jest to najlepsza trylogia kryminalna w historii polskiej literatury kryminalnej, przy czym ja sam jestem również wielkim fanem tej trylogii. Oryginalność, bogate słownictwo Zygmunta Miłoszewskiego, jak również wyczucie i poruszanie trudnych tematów, sprawiają że jego powieści cieszą się za każdym razem ogromnym zainteresowaniem. Po tym jak przede wszystkim wielki sukces odnosiła trylogia z Teodorem Szackim, która skupiła główną uwagę osób ceniących sobie dobrą książkę, mało kto pamiętał o tym, że Zygmunt Miłoszewski debiutował powieścią z cyklu grozy pt. Domofon.

Debiutancka powieść Zygmunta Miłoszewskiego opowiada historię młodego małżeństwa - Agnieszki i Roberta, które wprowadza się do bloku na Bródnie. Ich pierwszy dzień w nowym miejscu nie zaczyna się jednak dobrze, bowiem na zalanej krwią klatce schodowej odnajdują ciało człowieka pozbawionego głowy. Okazuje się, że to będzie dopiero początek koszmaru, gdyż groza zaczyna narastać, aż w końcu blok zamyka się, więżąc bezradnych mieszkańców. Czy to aby przypadkiem nie jest zbiorowa histeria ? Zagadkę stara się rozwikłać trójka bohaterów: Agnieszka, której mąż ulega mrocznym siłom, dziennikarz Wiktor, będący zarazem alkoholikiem, który dodatkowo zmaga się z własną przeszłością, a także skłócony ze swoimi rodzicami maturzysta Kamil. Czego się zatem w trakcie tego pobytu bohaterowie dowiedzą się zarówno o przeklętym domu oraz o samych sobie ?

Jeśli ktoś się spodziewał się, że w ,,Domofonie'' będą dziać rzeczy typowe dla klasycznej literatury grozy, to zapał ten będzie nieco ostudzony. Owszem w powieści tej nie brakuje momentów, w których jest mroczno i od których cierpnie skóra, jednakże panująca atmosfera pod tym względem jest właściwie wyważona i stonowana, dzięki czemu tego rodzaju sceny nie są tak mocno przerażające, co pozwala płynnie przez nie przejść, bez dużego zaszokowania. Sama powieść jest napisana w świetnym stylu, a także z polotem, treść czyta się lekko i płynnie, nie brakuje w niej bogatego i ciekawego słownictwa, jak również bohaterowie są bardzo dobrze nakreśleni, a przy tym nie brakuje też inteligentnego oraz wyszukanego poczucia humoru, w tym nawiązania do innych klasyków powieści grozy m.in. do ,,Lśnienia'' Stephena Kinga, powodują, że cała akcja jest bardziej oryginalna i wyszukana, zaś napięcie jest umiejętnie oraz z wyczuciem stopniowane. Ponadto w powieści świetnie są poruszane wątki psychologiczne pomiędzy bohaterami, poprzez poznanie ich sekretów, dzięki czemu możemy się na ich przykładzie przekonać, że czasami, o niektórych osobach do tej pory wiedziało się niewiele, a pewne niezwykłe okoliczności, w jakich bohaterowie się znajdują pozwalają na to, aby pewne tajemnice dotąd głęboko skrywane odsłonić. Wprawdzie z biegiem czytania nie brakuje paru momentów, w których jest trochę męcząco i ma się wrażenie, że akcja wówczas się wydłuża, a niektóre wątki są za bardzo poplątane, jednakże momenty te nie trwają bardzo długo, dzięki czemu główne wątki fabuły wracają na swoje tory.

Podsumowując powieść ,,Domofon'' można śmiało uznać za bardzo udany debiut autorstwa Zygmunta Miłoszewskiego i jednocześnie pokazał, że drzemał w nim wówczas ogromny potencjał pisarski, który z czasem został przez niego z biegiem czasu znakomicie rozwinięty. Mimo, że książka ta w porównaniu do innych powieści Zygmunta Miłoszewskiego może się dla niektórych trochę blado prezentować, chociażby w zestawieniu z trylogią z prokuratorem Teodorem Szackim, to jednak powieść ta niewątpliwie została przez autora napisana z dużą pomysłowością i zapewnia zarówno przyjemnie spędzony czas, jak i pozytywne wrażenia. Warto zatem sięgnąć po tą powieść i zapoznać się z początkami rozwoju kariery jednego z aktualnie czołowych pisarzy w naszym kraju.